Afgelopen weekend is in regio Noord de zomervakantie begonnen. De regio’s Zuid en Midden zullen de komende weken volgen. Voor velen waarschijnlijk een heerlijke periode. Een periode van rust, ontspanning en loslaten. Voor een deel van mijn patiënten is het een lastige periode. Ik zie hen twijfelen over wat ze moeten doen. Op vakantie gaan? Maar dan missen ze een cyclus. Of in het slechte geval zelfs twee cycli. En dat zijn toch weer twee kansen. Kansen die misschien wel tot een zwangerschap leiden. Hoewel dat in de vorige 24 cycli niet gebeurd is. Maar toch… Je weet het nooit. Dan toch maar liever die vakantie skippen en doorgaan met de behandeling? Helemaal nu die behandelingen net pas weer zijn opgestart. Een lastige keuze, dat besef ik me terdege. Zeker omdat ik die keuze ook drie zomers heb moeten maken. Eigenlijk is het een oefening in loslaten. Loslaten. Het woord dat alle vrienden, familie en zelfs de buurvrouw van de dochter van de slager op de hoek tegen je zeggen als je vertelt over je twijfels om je vruchtbaarheidsbehandeling stop te zetten voor die vakantie, waar je inderdaad eigenlijk heel erg aan toe bent. Maar zo simpel is het niet dat loslaten. Ook dat weet ik uit ervaring. Want hoe kan je jouw grootste wens, jouw diepste verlangen nou loslaten? Er gewoon niet meer aan denken? Iets anders gaan doen? Zorgen voor afleiding? Net zoals ik doe bij mijn dochter van 1 als ze perse overdag haar speen wil…? Mij zal je dus nooit horen zeggen dat je een kinderwens kan loslaten. Maar ik heb wel 2 andere ideeën. Ten eerste, voor alle vrienden, familie en de buurvrouw van de dochter van de slager; zeg nooit tegen iemand met een kinderwens dat ze die moeten loslaten. Nooit! Dat kan namelijk niet en het is behoorlijk pijnlijk om het steeds te moeten horen. Ten tweede, voor alle koppels met een nog onvervulde kinderwens; het klopt, je kan het niet loslaten. Maar, je kan wel een pauze inlassen in je behandeling en die tijd gebruiken om weer even te leven zonder echo’s, hormooninjecties en verplichte vrijpartijen. Al is het maar voor een paar weken, je zal zien dat het eigenlijk best fijn is. Zeker als je die periode gebruikt om aandacht te besteden aan je lichamelijke en mentale welzijn, zodat je na die welverdiende vakantie gezonder en met meer vertrouwen verder kan gaan met je behandeling. Fijne vakantie!
Tussen hoop en wanhoop
Gespannen zaten ze voor me. Uitbehandeld. Dit was hun eindgesprek. Maar eigenlijk waren ze daar nog helemaal niet aan toe. Haar leeftijd was echter onveranderlijk; 43 jaar. Het staat zwart op wit in haar dossier. En dus mag ik haar niet meer behandelen. Veel vragen...
0 reacties