En dan is het opeens zo ver; het einde van het behandeltraject.
Voor sommigen een opluchting; voor de meesten een zeer emotioneel moment. Of misschien wel allebei tegelijk.

Gek genoeg blijkt dat een behandeltraject niet altijd formeel wordt afgesloten. Dat ondervond ook Ellen van der Valk, die daar in het extra Freya magazine Perspectief dat eergisteren in digitale versie verscheen een waardevol artikel over schreef. Zij vroeg mij hoe ik als fertiliteitsarts denk over het afsluiten van een behandeltraject.

Eerlijk gezegd vind ik het nogal vreemd dat een traject, dat soms jaren duurt, waarin koppels hun grootste wens met je gedeeld hebben en waarbij ze vaak meerdere keren per week op de poli aanwezig waren, niet zou worden afgesloten. Als arts kan je in zo’n laatste gesprek nog wel echt iets voor een koppel betekenen naar mijn mening.

Zo is het mogelijk om koppels nog enkele adviezen te geven over de periode na het traject (een deel van de koppels wordt alsnog spontaan zwanger; dat moeten ze wel weten, al is dat soms zelfs voor de beslissing voor anticonceptie). Daarnaast kan het helpen om in te schatten of er nog mentale begeleiding gewenst is, aangezien het voor sommigen heel erg heftig kan zijn dat hun traject ten einde is. Ook is mijn ervaring dat mensen het zichzelf soms, achteraf, aanrekenen dat ze niet genoeg gedaan hebben om hun kinderwens te laten slagen, dat ze bijvoorbeeld langer door hadden moeten gaan met de behandeling. Als arts kan je mensen laten inzien dat dit niet waar is, en dat ze zichzelf later geen verwijten hoeven te maken. Het lijkt mij tenminste vreselijk als je de rest van je leven denkt dat je het anders had moeten doen. Dat het dan misschien wel gelukt was.

Met Sakura Clinics bied ik daarom ook persoonlijke begeleiding aan NA een vruchtbaarheidstraject. Omdat het goed afsluiten van deze periode zo belangrijk is. Daarbij richt ik me vooral op de mentale balans; een goede afsluiting, zonder twijfels of schuldgevoelens. Ook het bespreken van het doorlopen traject, om het daarmee echt af te sluiten en een plek te geven, kan bijdragen aan de verwerking. Voor veel mensen is dat belangrijk om weer met vertrouwen de toekomst tegemoet te gaan.

Natuurlijk is het per koppel of patiënt verschillend of, en hoe, men zo’n afsluiting van het traject wil. Sommige mensen willen graag nog een keer op de poli langskomen voor een fysiek afscheid; iets dat heel heilzaam schijnt te zijn voor de verwerking. Anderen willen liever niet meer komen, maar willen nog wel telefonisch een afspraak, soms op een later tijdstip. Ik vind dat wij als arts deze mogelijkheden moeten aanbieden zodat het betreffende koppel de keuze kan maken die bij hen past.

Ik sluit me daarom graag aan bij Ellen die aan alle medici die het artikel lezen de volgende oproep doet: “Het is belangrijk om tijdens het behandeltraject voldoende ruimte te maken voor reflectie. En om het einde van een medisch traject te formaliseren. Beide helpen patiënten zich voor te bereiden op de volgende fase. Dat is net zo goed een gezamenlijke verantwoordelijkheid als de behandelingen zelf.”